دایی آیه به آیه قرآن تلاوت میکند و بعد از هر کدام صدای محزون گریه اش در خانه میپیچد و میدانم شانه هایش میلرزد
مامان ظرف هارا میشوید و گفته ام وقتی موقع آب کشیدنش شد صدایم کند
نور ملایم غروب اتاقم را در آغوش گرفته و هیچ چیز برایم عادی نشده و هنوز ذوق میکنم از دیدنش
مهدی با عمه به لواسان رفته و ریحانه ...
اون لحظه ای ک خانم ادیب گف ب چ قیمتی داری خرابکاری میکنی !؟ بعد با یه لودگی خوبی گف خب هفتاد هزار سال میرم جهنم براش ، دست خودم نبود که بلند خندیدم ، درحالیکه همه ساکت بودن و انتظار همچین خنده ای رو نداشتن ، خودمم ، شاید از جسارتش خندم گرفت ،شاید از عددش، و خیلی شایدای دیگه ..
بقول استاد جاودان ما اصلا وقت نداریم ک حتی یه اشتباه کنیم ، ما وقت نداریم ... ما وقت نداریم ، میدونم میدونم .
تو آهنگ مورد علاقه ی منی
چجوری این اهنگو میزنی ؟
بدون اینکه سکوتو بشکنی!
هر خاطره ای از اخرین سال مدرسه یادم بره ، امروزو یادم نمیره هدیه .
هدیه همه چیش قشنگه :) چشاش ، خنده هاش ، شوخیاش ،اسمش ، حرف زدنش حتی بی ادبیا و فوش دادناش :)) همش ....
اگه همه اینارم یادم بره امروزتو یادم نمیره . چرا !؟ آخه من امروزم مثل هر روز داشتم به سمت تاکسیا میرفتم و تو فکر غرق بودم و در نهایت بی اهمیتی چشمام به گلِ و شلای زیر پام بود و همه چی تکراری که یهو یه صدایی از دور گف فاطمـــــه ، برگشتم دیدم داری شیشه ی ماشین میدی پایین و دستتو ب زور از بین اش اوردی بیرون و دست تکون دادی و خندیدی :) ، منم برات دست تکون دادم و بوس فرستادم :)
حالا چیش قشنگه ؟ این که چند دقیقه پیشش بعد از اینکه کلی کیفمو مسخره کردی و خندیدیم، باهات خداحافظی کرده بودم .. چند دقیقه پیش.
چجوریه ک ادم دلش با همین چیزای کوچیک گرم میشه ... :) مرسی خدا
بدون اینکه بفهمی ، تمام اشک هاتو روی گونه های خودم حس کردم ...
بدون اینکه بگم باهات درد کشیدم ...
ادم گفتن نیستم ولی ...
حس میکنم :) میفهمم بالا و پایین صداتو ...
تو برای من دلگرمی ... تو برای من عزیزتر از عزیزی ...
تو برای من آینه ی خودمی ..
غمتم قشنگه فرزانه :)
غم دل آدمی را بزرگ میکرد ...
تو حال زندگی نکردن برامون بهتره ،
نه حال نه آینده نه گذشته ... تو زمان زندگی نکردن تو حرفها زندگی نکردن ...
دنیا خیلی کوچیکه برامون ... خودمون جا نمیشیم ... چ برسه ک یه چیز یا یه کس بخواد باشه که تنهایی هامونو پر کنه ... نیست ... نیست .. اون طرف روزامونم خبری نیست ... ( زیاد دیدم ، زیاد چشیدم ...)
اصلا دنیا مجموعی از نبودن ها یا رفتن هاس...
اینام صرفا برای خودم گفتم ، وگرنه من اهل نگفتن و نپرسیدنم برای تو :)
.
منم دلم تنگ شده برای تمام اتفاقای ساده و صمیمی سفرایی ک با هم میرفتیم :) همه چیز این روزا با اون وقتا فرق کرده ... حتی سفراش :) شمال خوش میگذشت ... خیلی ... چقد دور شدیم و نزدیک
از ناهار تا حالا هر چی اب میخورم سیر نمیشم ازش ،
ب مامان میگم فک کنم ماهیِ تو شیکمم زنده س ، هی اب میخواد ک نَمیره !
هیچی نمیگه ، بد میزنم زیر اواز که : هر که جز ماهی ز آبش سیر شد ...
میگه چطور تونستی کله پاچه رو نادیده بگیری!؟ نتونستم
و اینگونه مصراعی از نی نامه نقض شد
نهایتا "مهم " چیه؟ مهم اینه ک خودتو بسپری دست خودش ، اخه فقط اون بلده ( زیر و بم تو ، خنده و گریه تو ، کج و راستتو ، تنگ و گشاده تو ، ریز و درشتتو ، قبل و بعدتو ،زبر و نرمتو ، پیر و جوونتو ، زشت و خوشگلتو ، سرد و گرمتو )
بعدم در ادامه اش اینکه قبولش داشته باشی ،، " مهم تر " اینه . ینی اقا بدونی کارش درسته و همیشه ام درست بخوای ازش ( صداش میکنن حسن ظن ) . حالا تو بیا آسیه شو نه فرعون ، اسیه طفل تو گهواره رو که دید گف این نور چشم من میشه ، فرعون گف این دشمن من میشه ، همونی ک گفتنم شد براشون .
یا حضرت یوسف در برابر کارایی ک زلیخا باهاش کرد چیگفت ؟ گف زندان از اینجا برای من بهتره درحالیکه میتونس عافیت بخواد ، نخواس ، چن سال افتاد زندان .
زنگ بعد ریاضی دارین