۲۳ فروردين ۹۷ ، ۱۶:۴۳
.
.ز جان نداشت دلم طاقت جدایی و از اشک
کشید پرده به چشمم که رفتن تو نبینم
دعای وداع را نخواندم ، یعنی خودشان نخواستند ک وداع کنم ، چون قرارمان بود که سحر به دیدارشان بروم برای اخرین بار و وداع کنم اما نخواستند و نشد
روز اخر غم در دلم خانه کرده بود برخلاف همیشه نتوانستم پنهانش کنم معصومه فهمید و به رویم آورد گف چرا انقد خسته ای؟؟ از همان لحظه ک از خانه خارج شدم به سمت حرم شروع کردم به گریه کردن ، در این سفر فقط یک بار توانسته بودم ک ضریح را ببینم :)) اولین بار و اخرین بار ، شب بود تنها وارد شدم خیلی شلوغ نبود شروع کردم ب گفتن گفتم اقا ما دلمان اندازه سرانگشتان است طاقت دوری نداریم بطلب اقا من هنوز نرفته ام دلتنگتان شدم گرچه یادم میماند ک این بار دوبار طلبیدید ...:) قرار نبود انقدر وره دلتان بمانم ولی گفتید بمان .... ان هم پنج روز بیشتر :)
یادم نمیرود ک توی صحن راه میرفتم اشک میریختم و میگفتم زائری بارانی ام اقا بدادم میرسی؟؟ و میدانم ک جوابم را دادید ،، میگفتم اقاجان من فقط زائر نیستم سائلم .... نمیدانم چرا انقدر مورد لطف خود قرار دادین این حقیر را ....
وداع نکردن سخت است اقا گرچه مادرم میگوید بهتر است ک وداع نکنیم ....
با سحر هم وداع نکردم ... ان هم قرار بود دوباره ببینم در حرم اما نشد :))) وداع خیلی فرق دارد با این اداب و رسوم های معمولی ... دوسداشتم حق مطلب را ادا میکردم در دیدار اخر ... اما نشد ... کو تا ما بازهمدیگر را ببینم ... حتما دفعه ی دیگر که ببینمش هم خیلی تغییر کرده ... فرزانه گفته بود ک تغییر کرده اما من نمیفهمیدم... دیگر مثل قدیما از دیدن من ذوق نکرد ، بزرگ شده ، شور و هیجان قدیم را ندارد ... شاید هم من توقعم بالا بود، این طبیعی بود ... انقدر خودم ذوق کردم ک نفهمیدم انگشتر در دستش دستش را کبود کرد :)
از دوستانش گفت از حده دوستداشتنشان اما دلم نمیخواست بشنوم ... نمیدانی ک این روزها چقدر عجیب شدم ... نمیشود اسمش را حسادت گذاشت اسمی ندارد شاید ... شایدم یجورایی غبطه باشد ... نمیدانم
گفت تو حسرت روزهای کودکیمی .... گفت چشمهایت خیلی بزرگ شده اند ، پر از احساس شده اند...
تغییرش هم حالم را خوب میکرد هم نمیکرد ... کاش انقدر طولانی نشود فاصله ی دیدارهایمان ... او تکه ای از من است ک دورش کرده اند ...
.
حالا باورم میشود وقتی میگوید عمر همه لحظه ی وداعست..
.
امشب آخرین شبیِ که به امید پرسه زدن دوباره تو حرم به خواب میرم...
یحتمل فردا موقع وداع دووم نمیارم ....
آخه « تو جان منی وداع جان آسان نیست....»
....
.فقط خودت میفهمی چ حالی دارم ایها العزیز....
مددی آقا
زخمی ام
التیام میخواهم
التیام از امام می خواهم
.اَنا سائِلُکُم و آمِلُکُم ...
این روزاهااا عجیب داره خوش میگذره عجیییب... یکی مارو بیشگون بگیره حالیمون شه خواب نیستیم
مثلا سحر هس کنارم اونم ب مقدار زیاااد😂 ( نرسد ب گوش فرزانه : شبم پیش هم خوابیدیم و کلی حرف زدیم از اینور و اونور (کلی جاتو خالی کردیم عشقی ، ینی همیشه باید یه قلمون نباشه تف تف ) و من هنوز تو شوکم دلم میخواد فقط بشینم نگاش کنم اونم برام حرف بزنه :|
.
اقا ما عااادت نداریم ب این وضعیت 😂😂 آرامتر آرامتر
فاطمه
سعی کن
تو بلاها
خودتو پیش خدا عزیز کنی.....
.
. خدا به هر کی یه مرحمی میده مرحم منم تویی... :)
(اینو فقط خودم میفهمم، فقط خودم)
اون موقع داغ بودیم فقط گریه میکردیم :)
الان تازه میفهمیم چی شده...
.
اقا من میگم ادم کور بشه کر بشه یه چیزایی رو نشنوه نبینه
.
اقا مارو میبینی داریم بال بال میزنیم یا نه !؟؟ اقا اصن چیزی میبینی!؟؟
این چن تاس ✋ ؟؟!
.
ولی دمت گرم چ سالی شروع کردیم... :)))) ما ک خسته ایم شما ک گردنت بلنده بگو بهار کودوم وره !!
.
کی میفهمه پریشونیه مارو ؟؟؟ کی ؟ :))
بهت گفتم ب مضطرترترترین شکله ممکن میرسیم ب پابوسش ولی اخه انصافانس اینجوری؟
.
.
بابا « الخیر فی ما وقع »
مفهومه؟!!!
تجربه ی جدید و وبلاگ نویسی و این داستانا...
.
اقا ما اینجا تازه وارد و ناواردیم ، اگه خوب ننوشتم شما ببخش؛)
ایشالا ک خیره...
یه تشکر ویژه از ساداتمون بابت ساخت این صفه (چشه مایی شما)
.
یاعلی